Merhaba, 19 yaşındayım. kabus gibi günler geçiriyorum. yavru sokak köpeği gibi yardıma ihtiyacım var ama yardım bile isteyemeyecek kadar zor durumdayım. çok şey oldu, psikolojik şiddete fiziksel şiddete maruz kaldım, kabuslar görüyorum, uyku düzenim yok, sürekli olarak hakaretler, okulum yarım kaldı kazanmama ragmen gidemedim, şuan çalışıyorum çalıştığım yerde ki kişi çok kompleksli. sürekli zarar veriyor baskı kuruyor. kafamın içi susmuyor dine yaklaşımım öyle olmamasına rağmen küfürler geliyor kafamdan asla istemeyeceğim üzüleceğim şeyler oluyor çok sevdiğim kardeşim için mesela kafamdaki ses ölmesini istiyor.sinirlerimi kontrol edemiyorum ve sonra üzülüyorum. ellerim titriyor nefes alamıyorum bazen ağlayamıyorum bile bazense ağlayabiliyorum bir duvar gibi hissediyorum. kalbimden rahatsızım ve ağrılarımı artırıyor bu hisler. geçmişi düşünmek beni mahvediyor. çok ağır şeyler atlattım ama unutamadım canım yanıyor. içinden çıkamıyorum hayallere sarılıyorum. bütün bu eziyet hayattan alıkoyuyor beni herkese yardım etmeye çalışıyorum psikolojik anlamda verimli de oluyor (psikoloji kazanmıştım) her geçen gün umudumu kaybediyorum. kendime zarar verdiğim çizikler attığım günler oldu ama hepsi geride kaldı çok ümitsizim ölmeyi bile istemeyecek kadar çok. görmüyorlar yaşadığımı çektiğimi sürekli iğrenç yakıştırmalar yapıyor ailem üzülemiyorum bile üzgün olduğumda . ait hissetmiyorum eşyalarımın hepsi gidecekmişim gibi bir arada olsun istiyorum aldığım sahip olduğum şeyler beni mutlu edemiyor onlara sahip olmak bile acı verici. erkek arkadaşımla olan ilişkimde oldukça çalkantılı her şey çok zor geliyor bir psikolog desteği almak istersem yaran var diyecekler deli diyecekler bana yanlış yola sapmışım gibi. nefes alamıyorum geçici süreli bile olsa bana bir şey önerin nolur saydığım her şeyin çözümünü biliyorum doğruyu ayırt edebiliyorum ama öyle çok yoruldum ki mücadele etmekten beklemekten, herkese verdiğim aklı kendime veremiyorum . artık güçlü olmak istemiyorum yaşayabilmek istiyorum zehir içmişim gibi tad veriyor her yemek. depresyon anksiyete vs birçok psikolojik test yaptım bilimsel hepsi üst düzeyde çıkıyor tek başıma aşmam mümkün mü
Lütfen bir psikiyatri kliniğine gidin özel ya da devlet farketmez. Kendinizi çok kötü hissediyorsunuz. Herşeyin bir çözümü var çok şükür. Lütfen hayatı kendinize zehir etmeyin. Bakın ben de çok kötü hissediyorum şu anda, sağlık problemleri yaşadım ve hala da yaşıyorum ama her zaman daha kötüsü olacakmış gibi hissediyorum. Elim ayağım titriyor, sürekli ağlama hissi var. İçim bomboş sanki. Hep bir korku yalnız kalma, sağlığını kaybetme, sevdiklerimi kaybetme korkusu hissediyorum. Ama tek başıma bu durumun üstesinden gelemeyeceğimin farkına vardım ve hastaneden randevu aldım. Lütfen siz de randevu alın. Bakın daha önce de yaşadım böyle sıkıntılar ama atlattım bir ara iyiydim çok mutluydum her şey çok güzeldi. Ama şimdi tekrardan kötü hissediyorum . Yani diyeceğim o ki hayat inişlerle çıkışlarla dolu, bazen tökezlediğimizde de yardım çağırmanın hiç bir sakıncası yok. Aksine faydası var. şu dünyaya bir kez geliyoruz ve hiç bir şey çaresiz değil . Türlü türlü hayatlar var, herkesin bir derdi sıkıntısı var. Yani dışardan mutlu diye gördüğümüz insanların bile kim bilir ne dertleri vardır. Ama hayat da akıyor gidiyor bir şekilde ben farkettim ki geçmişte hayatı kendime zehir etmişim, sanki tek benim derdim varmış gibi ömrüm ağlamakla vahlamakla geçti, en güzel yaşlarım böyle geçti. Sonra dönüp baktım değer miydi o yıllarımı çok daha güzel değerlendirebilirdim o yüzden şimdi de aynı hataya düşmek istemiyorum. Doktora gideceğim bu dönemi de daha hasarsız bir şekilde atlatacağım inşallah. Siz de atlatabilirsiniz. Geçmiş geçmişte kaldı size hiç bir faydası yok, gelecek de henüz gelmedi şimdiden endişelenmenin bir manası yok anı yaşayın. Şu an size söylüyorum ama aslında kendime de söylüyorum bunları. Ama bazen tek başımıza iyileşmek için yeterki olmayabilir o yüzden lütfen bir psikiyatriden yardım alın. Sağlıcakla kalın
